Rozdział 5
Kształcenie podyplomowe fizjoterapeutów

Art. 35. 1. Fizjoterapeuta uzyskuje tytuł specjalisty po odbyciu szkolenia specjalizacyjnego, ustalonego programem specjalizacji i zdaniu PESFZ.
2. Opłatę za szkolenie specjalizacyjne i PESFZ ponosi fizjoterapeuta odbywający specjalizację.
3. Wysokość opłaty za szkolenie specjalizacyjne ustala kierownik jednostki szkolącej, o której mowa w art. 36 ust. 1. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż planowane koszty związane z przeprowadzeniem szkolenia specjalizacyjnego. Opłata stanowi przychód jednostki szkolącej.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w ramach środków budżetu państwa, których jest dysponentem, dofinansować koszty związane ze szkoleniem specjalizacyjnym fizjoterapeutów.
5. KIF uznaje, na wniosek, uzyskany za granicą tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione warunki:
1)    okres specjalizacji odbytej za granicą nie odbiega od okresu określonego w programie specjalizacji w dziedzinie fizjoterapii realizowanego w Rzeczypospolitej Polskiej;
2)    program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz umiejętności praktycznych odpowiada w istotnych częściach programowi specjalizacji w dziedzinie fizjoterapii w Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Osoba, która uzyskała za granicą tytuł specjalisty, o którym mowa w ust. 1, występuje do KIF z wnioskiem, do którego dołącza, wraz z tłumaczeniem na język polski, dokumenty:
1)    oryginał dokumentu nadania tytułu specjalisty;
2)    dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji i jej okresie oraz zrealizowanym programie;
3)    informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu końcowego lub innej formie potwierdzającej nabytą wiedzę i umiejętności praktyczne;
4)    zaświadczenia o miejscu, okresie i rodzaju czynności zawodowych wykonywanych po uzyskaniu tytułu specjalisty.
7. KIF uznaje albo odmawia uznania tytułu specjalisty w dziedzinie fizjoterapii, w drodze decyzji, na podstawie opinii sporządzonej przez dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej „CMKP”.
8. Opinia, o której mowa w ust. 7, jest sporządzana na podstawie oceny merytorycznej wniosku, dokonanej przez zespół ekspertów, o którym mowa w art. 38 ust. 3. W wyniku dokonania oceny, zespół ekspertów może wnioskować o podjęcie jednej z następujących decyzji:
1)    uznanie tytułu specjalisty bez dodatkowych warunków;
2)    uznanie tytułu specjalisty po odbyciu stażu adaptacyjnego w jednostce szkolącej, którego zakres i program określi w indywidualnych przypadkach zespół ekspertów;
3)    uznanie tytułu specjalisty po złożeniu PESFZ;
4)    odmowę uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.
9. Obsługę organizacyjną i finansowanie prac zespołu ekspertów, o którym mowa w art. 38 ust. 3, zapewnia CMKP.
10. Staż adaptacyjny, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, jest odbywany w jednostce szkolącej, o której mowa w art. 36 ust. 1, na podstawie umowy o odbycie stażu adaptacyjnego zawartej z tą jednostką na warunkach określonych w umowie.
11. KIF uznaje albo odmawia uznania, w drodze decyzji,  tytułu specjalisty uzyskanego przez fizjoterapeutę w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w Konfederacji Szwajcarskiej za równoważny z tytułem specjalisty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z zasadami określonymi w przepisach dotyczących zasad uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w Konfederacji Szwajcarskiej.
12. W decyzji zamieszcza się:
1)    numer decyzji;
2)    datę wydania decyzji;
3)    imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
4)    obywatelstwo (obywatelstwa);
5)    państwo, w którym fizjoterapeuta uzyskał tytuł specjalisty;
6)    przedmiot decyzji;
7)    rozstrzygnięcie;
8)    oznaczenie organu wydającego decyzję.
Art. 36. 1. Szkolenie specjalizacyjne w ramach kształcenia podyplomowego jest prowadzone przez podmioty, zwane dalej „jednostkami szkolącymi”, po uzyskaniu akredytacji udzielonej przez dyrektora CMKP.
2. Akredytacja może zostać udzielona podmiotom, które:
1)    powołały zespół do spraw szkolenia specjalizacyjnego, w tym podpisały umowy na pełnienie obowiązków kierowników specjalizacji z osobami posiadającymi tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii albo z osobami, którym minister właściwy do spraw zdrowia powierzył obowiązki specjalisty w dziedzinie fizjoterapii zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm. ));
2)    spełniają standardy kształcenia określone w programie specjalizacji;
3)    są podmiotami, których działalność obejmuje profil prowadzonego szkolenia specjalizacyjnego i które zawarły porozumienia z innymi podmiotami na realizację staży kierunkowych lub kursów specjalizacyjnych określonych programem specjalizacji, jeżeli ich odbywania jednostka szkoląca nie może zapewnić w ramach swojej struktury organizacyjnej;
4)    opracowały regulamin organizacyjny szkolenia specjalizacyjnego.
3. Regulamin organizacyjny szkolenia specjalizacyjnego, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, określa, w szczególności:
1)    maksymalną liczbę osób, które mogą zostać przyjęte na szkolenie specjalizacyjne;
2)    organizację szkolenia specjalizacyjnego, w tym harmonogram zajęć i staży kierunkowych;
3)    szczegółowy zakres obowiązków kierowników specjalizacji, opiekunów staży kierunkowych, wykładowców i innych osób prowadzących zajęcia;
4)    sposób sprawdzania wiadomości i umiejętności;
5)    sposób oceny organizacji i przebiegu szkolenia specjalizacyjnego przez osoby w nim uczestniczące.
4. Podmiot zamierzający prowadzić szkolenie specjalizacyjne składa do dyrektora CMKP wniosek o udzielenie akredytacji. Wniosek zawiera:
1)    oznaczenie podmiotu ubiegającego się o uzyskanie akredytacji;
2)    liczbę i kwalifikacje kadry dydaktycznej prowadzącej zajęcia teoretyczne i praktyczne na kursie specjalizacyjnym (wymagana specjalizacja, posiadany stopień naukowy lub tytuł naukowy);
3)    opis bazy dydaktycznej i warunków organizacyjnych właściwych dla szkolenia specjalizacyjnego;
4)    plan realizacji programu specjalizacji;
5)    oświadczenie o spełnieniu warunków niezbędnych do realizacji planu, o którym mowa w pkt 4.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się:
1)    dokumenty potwierdzające status prawny podmiotu;
2)    informacje o dotychczasowym przebiegu prowadzonej przez niego działalności;
3)    dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, składa się najpóźniej na 4 miesiące przed planowanym terminem rozpoczęcia przez jednostkę szkolącą prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego.
7. Dyrektor CMKP sprawdza pod względem formalnym dokumenty, o których mowa w ust. 5. W przypadku stwierdzenia braków formalnych podmiot, który złożył wniosek, jest wzywany do ich usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Po bezskutecznym upływie tego terminu wniosek jest pozostawiany bez rozpoznania.
8. Dyrektor CMKP, w celu uzyskania opinii o spełnieniu przez podmiot warunków, o których mowa w ust. 2, powołuje zespół ekspertów, w składzie:
1)    przedstawiciel stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego statutu towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającym specjalistów w dziedzinie fizjoterapii, zgłoszony przez zarząd tego stowarzyszenia;
2)    dwóch ekspertów w dziedzinie fizjoterapii, zgłoszonych przez konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
3)    przedstawiciel Krajowej Rady Fizjoterapeutów, zwany dalej „przedstawicielem KRF”.
9. Zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 8, opiniuje wnioski w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na kwartał i przekazuje swoją opinię dyrektorowi CMKP niezwłocznie po jej sporządzeniu, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia jej sporządzenia. Wnioski mogą być opiniowane w trybie obiegowym, z użyciem dostępnych systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.
10. Dyrektor CMKP:
1)    dokonuje wpisu jednostki szkolącej na prowadzoną przez siebie listę jednostek posiadających akredytację, wraz z określeniem maksymalnej liczby miejsc szkoleniowych w zakresie danego szkolenia specjalizacyjnego dla osób mogących odbywać szkolenie specjalizacyjne, na okres 5 lat, w przypadku gdy opinia zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 8, jest pozytywna, albo
2)    odmawia wpisu podmiotu, o którym mowa w ust. 1, na prowadzoną przez siebie listę jednostek szkolących, w przypadku gdy opinia zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 8, jest negatywna i zawiadamia o tym niezwłocznie wnioskodawcę.
11. Dyrektor CMKP występuje do jednostki szkolącej wpisanej na listę, o której mowa w ust. 10, na 6 miesięcy przed dniem upływu okresu, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, o weryfikację akredytacji, mając na względzie konieczność zapewnienia fizjoterapeutom ciągłości szkolenia specjalizacyjnego w tej jednostce. Przepisy ust. 1–10 stosuje się odpowiednio.
12. Dyrektor CMKP publikuje i aktualizuje na swojej stronie internetowej listę jednostek szkolących.
13. W przypadku gdy jednostka szkoląca przestała spełniać warunki niezbędne do uzyskania akredytacji do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego, powiadamia o tym niezwłocznie wojewodę i dyrektora CMKP.
14. Dyrektor CMKP, w drodze decyzji, skreśla z listy, o której mowa w ust. 10, jednostkę szkolącą, która nie realizuje szczegółowego programu specjalizacji lub nie przestrzega standardów szkolenia specjalizacyjnego fizjoterapeutów, o których mowa w ust. 2 pkt 2, albo przestała spełniać warunki niezbędne do uzyskania akredytacji do szkolenia specjalizacyjnego. Od decyzji tej przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
15. Staże kierunkowe i kursy specjalizacyjne objęte programem specjalizacji prowadzą podmioty, o których mowa w ust. 1 albo w ust. 2 pkt 3. CMKP koordynuje organizację staży kierunkowych oraz kursów specjalizacyjnych objętych programem specjalizacji zgodnie z wymogami specjalizacji oraz liczbą i rozmieszczeniem regionalnym fizjoterapeutów odbywających szkolenie specjalizacyjne.
16. Dyrektor CMKP publikuje na swojej stronie internetowej listę staży kierunkowych oraz listę kursów specjalizacyjnych, objętych programem specjalizacji, które zawierają:
1)    nazwę i siedzibę podmiotu, o którym mowa w ust. 1 albo w ust. 2 pkt 3 lub imię, nazwisko i adres osoby fizycznej prowadzącej kurs specjalizacyjny;
2)    termin, miejsce oraz liczbę osób mogących uczestniczyć w stażu kierunkowym albo kursie specjalizacyjnym.
17. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przekazują na bieżąco do CMKP informacje niezbędne do prowadzenia staży kierunkowych i kursów specjalizacyjnych.
18. Podmiot, który zrealizował staż albo kurs specjalizacyjny, o których mowa w ust. 15, przekazuje do CMKP listę fizjoterapeutów, którzy ukończyli staż kierunkowy lub kurs specjalizacyjny, zawierającą imię i nazwisko oraz numer PESEL fizjoterapeuty, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj jego wydania.
Art. 37. 1. Nadzór nad prowadzeniem szkolenia specjalizacyjnego sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia za pośrednictwem dyrektora CMKP.
2. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, dyrektor CMKP jest uprawniony do:
1)    kontroli jednostki szkolącej;
2)    żądania przedstawienia dokumentacji i wyjaśnień dotyczących prowadzonego szkolenia specjalizacyjnego;
3)    wydawania zaleceń dotyczących usunięcia stwierdzonych uchybień.
3. Kontrola realizacji szkolenia specjalizacyjnego jest prowadzona przez zespół kontrolny powoływany przez dyrektora CMKP. W skład zespołu kontrolnego mogą wchodzić, poza pracownikami CMKP:
1)    konsultant krajowy w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
2)    przedstawiciel stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego statutu towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającego specjalistów w dziedzinie fizjoterapii, który posiada tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii albo decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dotychczasowego doświadczenia zawodowego i dorobku naukowego fizjoterapeuty za równoważny ze zrealizowaniem programu specjalizacji, uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów;
3)    osoby posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii lub legitymujące się dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie zgłoszone przez konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
4)    przedstawiciel właściwego miejscowo wojewody;
5)    przedstawiciel KRF, który posiada tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej.
4. Zespół kontrolny, w składzie co najmniej 3–osobowym, wykonując czynności kontrolne, za okazaniem upoważnienia, ma prawo:
1)    wstępu do pomieszczeń dydaktycznych;
2)    udziału w zajęciach w charakterze obserwatora;
3)    wglądu do dokumentacji przebiegu szkolenia specjalizacyjnego prowadzonej przez jednostkę szkolącą;
4)    żądania od kierownika jednostki szkolącej ustnych i pisemnych wyjaśnień;
5)    badania opinii uczestników szkolenia i kadry dydaktycznej.
5. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół, który zawiera:
1)    nazwę i adres jednostki szkolącej;
2)    miejsce odbywania szkolenia specjalizacyjnego;
3)    datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych;
4)    imiona i nazwiska osób wykonujących czynności kontrolne;
5)    opis stanu faktycznego;
6)    stwierdzone nieprawidłowości albo informację o braku zastrzeżeń;
7)    wnioski osób wykonujących czynności kontrolne;
8)    datę i miejsce sporządzenia protokołu;
9)    w przypadku odmowy podpisania protokołu przez kierownika jednostki szkolącej, informację o takiej odmowie.
6. Protokół podpisują osoby wykonujące czynności kontrolne oraz kierownik jednostki szkolącej. Odmowa podpisania protokołu przez kierownika jednostki szkolącej nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez osoby wykonujące czynności kontrolne.
7. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden jest przekazywany kierownikowi jednostki szkolącej.
8. Kierownik jednostki szkolącej, w terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu, ma prawo do wniesienia pisemnie umotywowanych zastrzeżeń co do faktów stwierdzonych w trakcie kontroli i opisanych w protokole oraz co do sposobu przeprowadzania czynności kontrolnych. Osoby wykonujące czynności kontrolne są obowiązane zbadać dodatkowo te fakty i uzupełnić protokół w terminie 14 dni od dnia otrzymania zastrzeżeń.
9. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 8, w całości albo części, zespół kontrolny przekazuje na piśmie swoje stanowisko kierownikowi kontrolowanej jednostki szkolącej.
10. Dyrektor CMKP przekazuje kierownikowi jednostki szkolącej zalecenia pokontrolne dotyczące stwierdzenia nieprawidłowości w trakcie kontroli i zobowiązuje go do usunięcia tych nieprawidłowości w wyznaczonym terminie. Kopię pisma z zaleceniami pokontrolnymi dyrektor CMKP przekazuje do wiadomości konsultantowi krajowemu w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego i właściwemu konsultantowi wojewódzkiemu w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta wojewódzkiego.
11. W przypadku niezrealizowania zaleceń pokontrolnych w określonym terminie dyrektor CMKP podejmuje decyzję o skreśleniu jednostki z listy jednostek szkolących. Z dniem skreślenia jednostka szkoląca traci akredytację. Od decyzji tej przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
12. Osobom wykonującym czynności kontrolne przysługuje:
1)    wynagrodzenie za wykonanie czynności kontrolnych w wysokości nie wyższej niż 300 zł;
2)    zwrot kosztów przejazdu w wysokości i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;
3)    zwolnienie od pracy w dniach wykonywania czynności kontrolnych bez zachowania prawa do wynagrodzenia.
Art. 38. 1. Program specjalizacji zawiera:
1)    założenia organizacyjno-programowe, określające:
a)    cele szkolenia,
b)    uzyskane kompetencje zawodowe,
c)    sposób organizacji szkolenia specjalizacyjnego;
2)    okres szkolenia specjalizacyjnego, w tym liczbę godzin stażu podstawowego;
3)    szczegółowy zakres wymaganej wiedzy teoretycznej i wykaz umiejętności praktycznych będących przedmiotem szkolenia specjalizacyjnego;
4)    moduły szkolenia specjalizacyjnego oraz formy i metody kształcenia stosowane w ramach modułów, w tym:
a)    kursy obejmujące szczegółowy zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych będących przedmiotem kursu, zwane dalej „kursami”, oraz ich wymiar godzinowy, w tym kurs w zakresie prawa medycznego,
b)    staże kierunkowe obejmujące określony zakres wymaganych umiejętności praktycznych będących przedmiotem stażu kierunkowego, oraz miejsce, liczbę godzin i sposób zaliczenia poszczególnych staży kierunkowych;
5)    formy i metody samokształcenia, w tym przygotowanie opracowań teoretycznych, pracy poglądowej lub pracy oryginalnej, której temat odpowiada programowi specjalizacji;
6)    metody oceny wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności praktycznych, w tym:
a)    kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej objętej programem danego modułu,
b)    sprawdzian z zakresu określonego programem kursu,
c)    kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej i sprawdzian umiejętności praktycznych objętych programem stażu kierunkowego,
d)    ocenę złożonych opracowań teoretycznych, pracy poglądowej lub pracy oryginalnej.
2. Program specjalizacji określa ponadto standardy kształcenia szkolenia specjalizacyjnego, uwzględniając dane dotyczące:
1)    liczby i kwalifikacji kadry dydaktycznej;
2)    bazy dydaktycznej do realizacji programu kursów i staży kierunkowych;
3)    sposobu realizacji programu specjalizacji, w tym oceny wiedzy i umiejętności praktycznych;
4)    wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia.
3. Program specjalizacji oraz uzupełniający program specjalizacji opracowuje zespół ekspertów powołany przez dyrektora CMKP.
4. W skład zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 3, powołuje się:
1)    konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
2)    przedstawiciela stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego statutu towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającego specjalistów w dziedzinie fizjoterapii, który posiada tytuł specjalisty w tej dziedzinie albo dziedzinie pokrewnej;
3)    przedstawiciela KRF, który posiada tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej;
4)    dwie osoby posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii lub legitymujące się dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie zgłoszone przez konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego.
5. Opracowane przez zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 4, i zredagowane przez CMKP programy, o których mowa w ust. 3, zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.
6. CMKP publikuje programy, o których mowa w ust. 3, zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw zdrowia na swojej stronie internetowej.
7. Programy, o których mowa w ust. 3, aktualizuje, zgodnie z postępem wiedzy, zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 3. Programy redaguje CMKP i zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.
8. Fizjoterapeuta posiadający odpowiednią specjalizację I stopnia uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów, odbywa szkolenie specjalizacyjne według uzupełniającego programu specjalizacji, który jest dostosowany do zakresu wiedzy teoretycznej i umiejętności objętych programem specjalizacji I stopnia i spełnia warunki, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 39. 1. Jednostki szkolące przekazują do wojewody informacje o kosztach szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie fizjoterapii, co najmniej na 2 miesiące przed terminem danego postępowania kwalifikacyjnego.
2. Wojewoda określa i ogłasza na swojej stronie internetowej listę wolnych miejsc szkoleniowych w dziedzinie fizjoterapii, co najmniej na miesiąc przed terminem danego postępowania kwalifikacyjnego.
Art. 40. 1. Szkolenie specjalizacyjne może rozpocząć fizjoterapeuta, który spełnia łącznie następujące warunki:
1)    złożył wniosek o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie fizjoterapii, zwany dalej „wnioskiem”;
2)    posiada prawo wykonywania zawodu fizjoterapeuty;
3)    posiada tytuł magistra wymieniony w art. 13 ust. 3 i spełnia wymagania określone w tym przepisie;
4)    został zakwalifikowany do odbycia szkolenia specjalizacyjnego w postępowaniu kwalifikacyjnym.
2. Fizjoterapeuta, o którym mowa w ust. 1, składa wniosek do wojewody właściwego ze względu na obszar województwa, na terenie którego zamierza odbywać szkolenie specjalizacyjne.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)    imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
2)    nazwisko rodowe;
3)    miejsce i datę urodzenia;
4)    płeć;
5)    numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj jego wydania;
6)    numer dokumentu „Prawo wykonywania zawodu fizjoterapeuty”;
7)    obywatelstwo (obywatelstwa);
8)    adres do korespondencji oraz numer telefonu i adres poczty elektronicznej, jeżeli posiada;
9)    rodzaj i cechy dokumentu, na podstawie którego cudzoziemiec niebędący obywatelem Unii Europejskiej przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
10)    posiadany stopień naukowy lub tytuł naukowy;
11)    okres zatrudnienia w zawodzie;
12)    liczbę publikacji i ich wykaz.
4. Do wniosku dołącza się:
1)    odpis dyplomu ukończenia uczelni wyższej;
2)    dokument potwierdzający uzyskanie stopnia naukowego doktora – w przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 3 pkt 2 lit. b;
3)    dokument potwierdzający okres zatrudnienia w zawodzie;
4)    oświadczenie dotyczące rodzaju publikacji.
5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 4, fizjoterapeuta składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany zawrzeć w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
6. Wniosek składa się każdego roku w terminie od dnia 15 listopada do dnia 15 grudnia na postępowanie kwalifikacyjne przeprowadzane w terminie od dnia 16 grudnia do dnia 15 stycznia albo od dnia 30 kwietnia do dnia 31 maja na postępowanie kwalifikacyjne przeprowadzane w terminie od dnia 1 czerwca do dnia 30 czerwca.
7. Do terminów, o których mowa w ust. 6, nie stosuje się przepisów art. 58–60 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
8. Fizjoterapeuta ubiegający się o odbywanie szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie fizjoterapii może być w danym terminie dopuszczony do postępowania kwalifikacyjnego tylko w jednym województwie.
Art. 41. 1. W celu zakwalifikowania wnioskodawcy do odbycia szkolenia specjalizacyjnego przeprowadza się postępowanie kwalifikacyjne, które obejmuje ocenę formalną wniosku o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego oraz postępowanie konkursowe.
2. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się dwa razy w roku w terminie od dnia 16 grudnia do dnia 15 stycznia oraz od dnia 1 czerwca do dnia 30 czerwca.
3. Postępowanie konkursowe przeprowadza się, jeżeli liczba kandydatów do odbycia szkolenia specjalizacyjnego spełniających warunki określone w ust. 1, jest większa niż liczba miejsc szkoleniowych. W postępowaniu konkursowym przyznaje się punkty za:
1)    w przypadku fizjoterapeuty, który rozpoczął kształcenie po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, wynik PEF – nie więcej niż 50 punktów;    
2)    w przypadku fizjoterapeutów, którzy nabyli kwalifikacje na podstawie dotychczasowych przepisów:
a)    staż pracy w zawodzie fizjoterapeuty, w pełnym wymiarze czasu pracy – 2 punkty za każdy rok, nie więcej niż 6 punktów,
b)    posiadanie stopnia naukowego doktora – 18 punktów,
c)    opublikowanie jako autor lub współautor:
–    podręcznika naukowego z zakresu fizjoterapii – 2 punkty za każdy, nie więcej niż 6 punktów,
–    artykułu naukowego z zakresu fizjoterapii w czasopiśmie recenzowanym – 1 punkt za każdy, nie więcej niż 10 punktów,
d)    szkolenie podyplomowe z zakresu fizjoterapii, gdzie 100 godzin szkolenia jest równe 2 punktom, nie więcej niż 10 punktów;
3)    w przypadku gdy co najmniej dwóch kandydatów ubiegających się o miejsce szkoleniowe w dziedzinie fizjoterapii uzyskało identyczny wynik w postępowaniu konkursowym uwzględnia się wynik studiów na dyplomie ukończenia studiów wyższych;
4)    w przypadku gdy co najmniej dwóch kandydatów ubiegających się o miejsce szkoleniowe w dziedzinie fizjoterapii ma identyczny wynik studiów na dyplomie ukończenia studiów wyższych, uwzględnia się średnią ocen uzyskaną w okresie studiów liczoną do dwóch znaków po przecinku, ze wskazaniem skali ocen jaka obowiązywała na uczelni;
5)    w przypadku, o którym mowa w pkt 4, wojewoda wzywa niezwłocznie kandydatów do dostarczenia dokumentu poświadczającego średnią ocen uzyskaną w okresie studiów liczoną do dwóch znaków po przecinku.
4. Wynik postępowania konkursowego stanowi procent maksymalnej liczby punktów uzyskanych za PEF albo punktów, o których mowa w ust. 3 pkt 2.
5. Fizjoterapeuta może zwrócić się do organu prowadzącego postępowanie kwalifikacyjne o weryfikację postępowania kwalifikacyjnego, w terminie 20 dni od dnia ogłoszenia na stronie internetowej tego organu listy fizjoterapeutów zakwalifikowanych i niezakwalifikowanych do rozpoczęcia danego szkolenia specjalizacyjnego.
6. Lista fizjoterapeutów niezakwalifikowanych do odbywania szkolenia specjalizacyjnego zawiera pouczenie dotyczące weryfikacji, o której mowa w ust. 5.
7. Do odbywania szkolenia specjalizacyjnego kwalifikuje się fizjoterapeutów w liczbie odpowiadającej liczbie wolnych miejsc przyznanych na dane postępowanie kwalifikacyjne w dziedzinie fizjoterapii w danym województwie, w kolejności od najwyższego wyniku uzyskanego w postępowaniu konkursowym.
8. Wojewoda zawiadamia wnioskodawcę o wyniku postępowania kwalifikacyjnego.
9. Wnioskodawca, który nie został zakwalifikowany do odbycia szkolenia specjalizacyjnego, może zwrócić się do wojewody o weryfikację postępowania kwalifikacyjnego, w terminie 7 dni od dnia przekazania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 8. O rozstrzygnięciu sprawy wojewoda zawiadamia wnioskodawcę niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku.
10. Wojewoda, uwzględniając wynik przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego, wydaje wnioskodawcy skierowanie do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w jednostce szkolącej, posiadającej wolne miejsca szkoleniowe, ze wskazaniem okresu jego odbywania.
11. Osobie zakwalifikowanej do rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego właściwy wojewoda wydaje kartę przebiegu szkolenia specjalizacyjnego, zwaną dalej „KS”, z określoną planowaną datą rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego.
12. KS z wymaganymi wpisami stanowi dowód odbycia szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z programem specjalizacji.
13. W tym samym czasie można odbywać tylko jedno szkolenie specjalizacyjne. Szkolenie specjalizacyjne jest jednostopniowe.
Art. 42. Fizjoterapeuta zakwalifikowany do rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego, rozpoczyna je w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty określonej w KS, jako planowana data rozpoczęcia szkolenia. Kierownik specjalizacji potwierdza faktyczną datę rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego w KS.
Art. 43. 1. Rejestr fizjoterapeutów odbywających szkolenie specjalizacyjne jest prowadzony przez dyrektora CMKP w systemie teleinformatycznym.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)    numer wpisu do rejestru składający się z ciągu kolejnych znaków: numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj jego wydania;
2)    imię (imiona) i nazwisko;
3)    obywatelstwo (obywatelstwa);
4)    numer i datę wydania dyplomu ukończenia studiów wyższych;
5)    nazwę odbywanego szkolenia specjalizacyjnego;
6)    nazwę i adres jednostki szkolącej, w której jest odbywane szkolenie specjalizacyjne;
7)    imię i nazwisko kierownika specjalizacji;
8)    datę postępowania kwalifikacyjnego;
9)    datę rozpoczęcia i zakończenia szkolenia specjalizacyjnego;
10)    datę skreślenia z rejestru;
11)    datę przedłużenia albo skrócenia szkolenia specjalizacyjnego i okres, o jaki szkolenie specjalizacyjne zostało przedłużone albo skrócone;
12)    datę wydania KS i jej numer;
13)    datę uzyskania tytułu specjalisty.
3. KS prowadzi kierownik specjalizacji.
Art. 44. 1. Fizjoterapeuta uprawniony do podjęcia szkolenia specjalizacyjnego może je odbywać na podstawie:
1)    umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony albo określony czasem specjalizacji z podmiotem, który uzyskał akredytację do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego i płatnego urlopu szkoleniowego udzielonego na podstawie odrębnych przepisów lub urlopu bezpłatnego udzielonego na czas realizacji kursów i staży kierunkowych w oparciu o zasady określone w umowie, o której mowa w ust. 2, albo
2)    umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony albo określony okresem specjalizacji z innym podmiotem niż określony w pkt 1 i płatnego urlopu szkoleniowego udzielonego na podstawie odrębnych przepisów na czas realizacji podstawowego stażu specjalizacyjnego, kursów i staży kierunkowych w oparciu o zasady określone w umowie, o której mowa w ust. 2, albo
3)    umowy zawartej na okres specjalizacji z podmiotem, o którym mowa w pkt 1, albo
4)    poszerzenia zajęć programowych stacjonarnych studiów doktoranckich o program specjalizacji zgodny z kierunkiem tych studiów.
2. Fizjoterapeuta, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, zawiera z pracodawcą umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron wynikające z realizowania programu specjalizacji.
3. Fizjoterapeuta odbywa szkolenie specjalizacyjne przez cały jego okres w pełnym wymiarze czasu pracy fizjoterapeuty zatrudnionego w podmiocie leczniczym lub w innej jednostce właściwej dla dziedziny fizjoterapii.
4. Jeżeli fizjoterapeuta pracuje w krótszym wymiarze czasu pracy, okres szkolenia specjalizacyjnego ulega proporcjonalnemu wydłużeniu.
Art. 45. 1. Okres szkolenia specjalizacyjnego określony w programie specjalizacji ulega przedłużeniu o czas nieobecności osoby odbywającej szkolenie specjalizacyjne w pracy:
1)    przez okres pobierania świadczeń, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2)    z powodu urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę na czas nie dłuższy niż 3 miesiące w okresie szkolenia specjalizacyjnego;
3)    w przypadkach określonych w art. 92, art. 176–179, art. 1823, art. 185, art. 187 i art. 188 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;
4)    z powodu przerwy nie dłuższej niż 14 dni wynikającej z procedur stosowanych przy zmianie jednostki szkolącej;
5)    z powodu przerwy nie dłuższej niż 12 miesięcy wynikającej z realizacji specjalizacji odbywanej w trybie poszerzenia zajęć programowych studiów doktoranckich o program specjalizacji zgodny z kierunkiem tych studiów.
2. Okres szkolenia specjalizacyjnego zostaje dodatkowo przedłużony o okres udzielonego osobie odbywającej szkolenie przez pracodawcę urlopu wychowawczego na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
3. Osoba odbywająca szkolenie specjalizacyjne ma obowiązek poinformować wojewodę o planowanej przez nią nieobecności w pracy z powodów, o których mowa w ust. 1 i 2, trwającej dłużej niż 3 miesiące.
4. W uzasadnionych przypadkach zgodę na dodatkowe przedłużenie okresu szkolenia specjalizacyjnego może wyrazić wojewoda na wniosek osoby odbywającej szkolenie specjalizacyjne.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, osoba odbywająca szkolenie specjalizacyjne składa do wojewody właściwego ze względu na miejsce odbywania szkolenia specjalizacyjnego, po uzyskaniu opinii kierownika specjalizacji.
6. Wojewoda rozstrzyga o przedłużeniu okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego, po zasięgnięciu opinii konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta.
7. Informacja o przedłużeniu okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego, o którym mowa w ust. 1, 2 i 4, jest zamieszczana w KS.
8. Wojewoda posiadający informację o nieobecności, o której mowa w ust. 3, może skierować na okres tej nieobecności inną osobę zakwalifikowaną do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w jednostce szkolącej, biorąc pod uwagę możliwość odbycia przez nią części lub całości programu specjalizacji oraz możliwość wykorzystania miejsc szkoleniowych.
Art. 46. 1. Okres szkolenia specjalizacyjnego określony w programie specjalizacji może być skrócony na uzasadniony wniosek osoby odbywającej szkolenie specjalizacyjne, pod warunkiem pełnego zrealizowania programu specjalizacji, o okres nie dłuższy niż 1/2 okresu szkolenia.
2. Dyrektor CMKP rozstrzyga o skróceniu okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego na podstawie opinii powołanego przez siebie zespołu. Rozstrzygnięcie następuje w drodze decyzji i zamieszcza się w nim:
1)    datę decyzji;
2)    imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
3)    przedmiot decyzji;
4)    rozstrzygnięcie;
5)    oznaczenie organu wydającego decyzję.
3. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 2, wchodzą:
1)    konsultant wojewódzki w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta;
2)    kierownik specjalizacji;
3)    przedstawiciel stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego statutu towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającym specjalistów w dziedzinie fizjoterapii, zgłoszony przez zarząd tego stowarzyszenia;
4)    przedstawiciel KIF, który posiada tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej.
4. Wniosek o skrócenie okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego osoba odbywająca szkolenie specjalizacyjne składa do dyrektora CMKP.
5. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, odmawiającej skrócenia okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zdrowia.
6. Informacja o skróceniu okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego jest zamieszczana w KS.
Art. 47. 1. Szkolenie specjalizacyjne odbywa się pod nadzorem kierownika specjalizacji, który jest odpowiedzialny za ustalenie szczegółowych warunków i przebiegu szkolenia specjalizacyjnego w sposób zapewniający realizację programu specjalizacji.
2. Kierownika specjalizacji powołuje i odwołuje, za jego zgodą, kierownik jednostki szkolącej.
3. Kierownikiem specjalizacji może być osoba posiadająca tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii, a w uzasadnionych przypadkach w dziedzinie pokrewnej albo osoba, której minister właściwy do spraw zdrowia powierzył obowiązki specjalisty w dziedzinie fizjoterapii zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej.
4. Kierownik specjalizacji może wykonywać swoje obowiązki związane ze szkoleniem specjalizacyjnym wobec nie więcej niż 3 osób, a w uzasadnionych przypadkach, za zgodą konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii albo pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, wobec nie więcej niż 4 osób.
5. Odwołanie kierownika specjalizacji może nastąpić w przypadku:
1)    niewypełniania przez kierownika specjalizacji obowiązków, o których mowa w ust. 6;
2)    uzasadnionego wniosku kierownika specjalizacji;
3)    uzasadnionego wniosku osoby odbywającej szkolenie specjalizacyjne pod nadzorem danego kierownika specjalizacji.
6. Do obowiązków kierownika specjalizacji należy:
1)    udział w ustaleniu szczegółowych warunków odbywania szkolenia specjalizacyjnego w sposób umożliwiający nabycie wiadomości i umiejętności określonych programem specjalizacji;
2)    udział w ustaleniu szczegółowego planu zajęć objętych programem specjalizacji i nadzór nad realizacją tego planu;
3)    wprowadzenie do KS szczegółowego planu zajęć objętych programem specjalizacji;
4)    wskazanie niezbędnego piśmiennictwa i innych źródeł ułatwiających samokształcenie;
5)    prowadzenie ewaluacji szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z programem specjalizacji;
6)    wystawienie opinii dotyczącej przebiegu szkolenia specjalizacyjnego i uzyskanych przez specjalizującego się umiejętności zawodowych, a także jego stosunku do współpracowników i pacjentów, zamieszczanej w KS;
7)    potwierdzanie w KS realizacji w terminie części szczegółowego planu zajęć objętych programem specjalizacji;
8)    coroczne potwierdzanie w KS zrealizowania zajęć objętych programem specjalizacji, wyznaczonych do odbycia w danym roku;
9)    potwierdzenie w KS odbycia szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z programem specjalizacji;
10) zawiadomienie wojewody o przerwaniu szkolenia specjalizacyjnego przez fizjoterapeutę, który nie realizuje lub nie może realizować programu specjalizacji.
7. Kierownik specjalizacji dokonuje potwierdzeń, o których mowa w ust. 6 pkt 8 i 9, w terminie 14 dni odpowiednio od zakończenia danego roku albo odbycia szkolenia specjalizacyjnego.
8. W umowie, o której mowa w art. 36 ust. 2 pkt 1, mogą zostać ustalone dodatkowe obowiązki kierownika specjalizacji.
9. Kierownik specjalizacji ma prawo do:
1)    udziału w egzaminie ustnym lub praktycznym wchodzącym w skład PESFZ w charakterze obserwatora;
2)    upoważnienia osoby, o której mowa w ust. 10, za jej zgodą, do wykonywania czynności opiekuna stażu kierunkowego.
10. Nadzór nad realizacją programu staży kierunkowych, wynikających z programu specjalizacji w dziedzinie fizjoterapii może sprawować osoba posiadająca tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii albo osoba, posiadająca decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu dotychczasowego doświadczenia zawodowego i dorobku naukowego fizjoterapeuty za równoważny ze zrealizowaniem programu specjalizacji, uzyskanej na podstawie dotychczasowych przepisów, zwana dalej „opiekunem stażu kierunkowego”. Osoba, o której mowa w ust. 9 pkt 2, zapewnia bezpośredni nadzór nad realizacją programu staży kierunkowych, nie więcej niż 3 osób.
Art. 48. 1. Jeżeli jednostka szkoląca ulegnie likwidacji albo z innych powodów zaprzestaje prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego albo utraci akredytację, wojewoda w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji i kierownikiem innej jednostki szkolącej wskazuje miejsce i termin kontynuowania szkolenia specjalizacyjnego w skierowaniu do odbywania szkolenia specjalizacyjnego.
2. W szczególnie uzasadnionym przypadku wojewoda może, na wniosek fizjoterapeuty odbywającego szkolenie specjalizacyjne, wydać mu skierowanie do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w innej jednostce szkolącej posiadającej akredytację do tego szkolenia oraz wolne miejsce szkoleniowe.
3. Jeżeli jednostka szkoląca, o której mowa w ust. 1 i 2, znajduje się na obszarze innego województwa, zmiana miejsca szkolenia specjalizacyjnego następuje po wyrażeniu zgody przez właściwego wojewodę oraz właściwego konsultanta wojewódzkiego województwa, na którego obszarze fizjoterapeuta ma kontynuować odbywanie tego szkolenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, wojewoda wydaje fizjoterapeucie skierowanie do odbywania szkolenia specjalizacyjnego oraz odnotowuje ten fakt w KS na podstawie dokumentów przekazanych przez wojewodę, na obszarze którego fizjoterapeuta odbywał dotychczas szkolenie specjalizacyjne.
5. Wojewoda wydaje decyzję o skreśleniu z rejestru fizjoterapeuty odbywającego szkolenie specjalizacyjne na obszarze danego województwa:
1)    w przypadku nierozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego w terminie 3 miesięcy od daty określonej w KS, jako planowana data rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego, lub upływu czasu, w którym fizjoterapeuta zobowiązany był ukończyć szkolenie specjalizacyjne, z zastrzeżeniem art. 46 ust. 1 i 2;
2)    po zawiadomieniu przez kierownika specjalizacji i po uzyskaniu opinii konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, w przypadku gdy fizjoterapeuta odbywający szkolenie specjalizacyjne nie realizuje lub nie może realizować programu specjalizacji;
3)    na wniosek fizjoterapeuty odbywającego szkolenie specjalizacyjne;
4)    w przypadku niedokonania potwierdzeń, o których mowa w art. 47 ust. 6 pkt 8 i 9, w okresie 3 miesięcy od dokonania ostatniego wpisu z przyczyn leżących po stronie fizjoterapeuty.
Art. 49. 1. Fizjoterapeuta, który ukończył szkolenie specjalizacyjne może zostać dopuszczony do PESFZ.
2. Fizjoterapeuta, który został zakwalifikowany do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w trybie postępowania kwalifikacyjnego i posiada stopień naukowy doktora habilitowanego i odpowiedni dorobek zawodowy w zakresie fizjoterapii może wystąpić do dyrektora CMKP o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego fizjoterapeuty za równoważny ze zrealizowaniem przez niego w części albo w całości programu specjalizacji.
3. Dyrektor CMKP, na podstawie opinii powołanego przez siebie zespołu, może uznać, w drodze decyzji, dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy fizjoterapeuty, o którym mowa w ust. 2, za równoważny ze zrealizowaniem przez niego w części albo w całości szczegółowego programu specjalizacji, a w przypadku uznania za równoważny w całości – podjąć decyzję o dopuszczeniu tego fizjoterapeuty do PESFZ.
4. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 3, wchodzą:
1)    konsultant krajowy w dziedzinie fizjoterapii;
2)    kierownik specjalizacji;
3)    przedstawiciel KRF.
5. Fizjoterapeuta zamierzający przystąpić do PESFZ składa do właściwego wojewody wniosek o dopuszczenie do PESFZ. Do wniosku dołącza się KS i dokument potwierdzający wniesienie na konto CEM opłaty za PESFZ.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, zawiera:
1)    imię (imiona) i nazwisko;
2)    datę i miejsce urodzenia;
3)    numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj jego wydania;
4)    obywatelstwo (obywatelstwa);
5)    adres do korespondencji, numer telefonu i adres poczty elektronicznej, jeżeli posiada;
6)    nazwę i adres jednostki szkolącej, w której było odbywane szkolenie specjalizacyjne;
7)    stopień albo tytuł naukowy, imię i nazwisko kierownika specjalizacji;
8)    informacje o skróceniu albo przedłużeniu szkolenia specjalizacyjnego;
9)    wskazanie części PESFZ, do której zamierza przystąpić wnioskodawca;
10)    decyzję, o której mowa w ust. 3 albo art. 149, jeżeli dotyczy.
7. Formularz wniosku, o którym mowa w ust. 5, jest generowany elektronicznie i pobierany na stronie internetowej CEM. CEM potwierdza elektronicznie zapisanie zgłoszonych danych. Wnioskodawca po wypełnieniu formularza i jego wydrukowaniu składa podpisany własnoręcznie wniosek do właściwego wojewody.
8. Wniosek i dokumenty, o których mowa w ust. 5, składa się w terminie do dnia 15 lipca każdego roku dla sesji jesiennej albo do dnia 15 stycznia każdego roku dla sesji wiosennej. Do tych terminów nie stosuje się przepisów art. 58–60 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
9. Wojewoda weryfikuje wniosek i dokumenty wnioskodawcy pod względem formalnym. W przypadku gdy dokumenty te nie spełniają warunków formalnych, wnioskodawca wzywany jest do uzupełnienia braków formalnych w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Przepisy art. 58–60 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się.
10. Wojewoda, w terminie 14 dni od dnia otrzymania kompletnego wniosku i dokumentów, o których mowa w ust. 5, przekazuje je właściwemu konsultantowi krajowemu i zwraca się o weryfikację, w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia, czy wnioskodawca odbył szkolenie specjalizacyjne zgodnie z programem specjalizacji. Konsultant krajowy przekazuje właściwemu wojewodzie rozstrzygnięcie i zwraca wniosek i dokumenty, które są następnie przechowywane przez wojewodę zgodnie z przepisami art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach.
11. W przypadku niezrealizowania przez wnioskodawcę programu specjalizacji, właściwy konsultant krajowy wskazuje brakujące części.
12. Wojewoda niezwłocznie po uzyskaniu informacji od konsultanta krajowego:
1)    potwierdza zakończenie szkolenia specjalizacyjnego;
2)    w przypadku, o którym mowa w ust. 11, kieruje do zrealizowania brakującej części programu specjalizacji i przedłuża okres trwania szkolenia specjalizacyjnego na czas niezbędny do realizacji tej części.
13. Wojewoda zawiadamia wnioskodawcę o rozstrzygnięciu, o którym mowa w ust. 12.
14. W przypadku, o którym mowa w ust. 12 pkt 2, wnioskodawca po zrealizowaniu brakującej części programu specjalizacji i potwierdzeniu tego przez kierownika specjalizacji w KS może wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w ust. 5. Przepisy ust. 6–13 i ust. 15–17 stosuje się.
15. Wojewoda, po potwierdzeniu zakończenia szkolenia specjalizacyjnego podejmuje decyzję o dopuszczeniu wnioskodawcy do PESFZ.
16. Wojewoda opracowuję listę osób dopuszczonych do PESFZ, którą przekazuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej do CEM.
17. CEM ustala listy fizjoterapeutów zdających PESFZ w danym miejscu i terminie oraz zawiadamia te osoby o terminie i miejscu egzaminu i nadanym numerze kodowym nie później, niż 21 dni przed dniem jego rozpoczęcia, pocztą elektroniczną na adres wskazany we wniosku, o którym mowa w ust. 5, a w przypadku jego braku, pocztą na wskazany w tym wniosku adres do korespondencji.
Art. 50. 1. Wnioskodawca wnosi opłatę egzaminacyjną w wysokości nie wyższej niż 25% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku.
2. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.
3. W przypadku niewniesienia opłaty, o której mowa w ust. 1, albo wniesienia jej w wysokości niższej niż należna, dyrektor CEM wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych pocztą elektroniczną na adres wskazany we wniosku, o którym mowa w art. 49 ust. 5, a w przypadku jego braku, pocztą na wskazany w tym wniosku adres do korespondencji. Przepisy art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się z zastrzeżeniem, że w przypadku bezskutecznego upływu terminu do uzupełnienia braków formalnych dotknięte nim zgłoszenie do PESFZ traktuje się jako niezłożone.
Art. 51. 1. PESFZ organizuje CEM.
2. PESFZ jest przeprowadzany przez Państwową Komisję Egzaminacyjną, zwaną dalej „PKE”.
3. Przewodniczącego PKE, Przewodniczącego Zespołu Egzaminacyjnego i jej członków powołuje i odwołuje dyrektor CEM.
4. Przewodniczący PKE i jej członkowie powinni posiadać tytuł specjalisty w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinach pokrewnych, albo decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia o powierzeniu obowiązków specjalisty w dziedzinie fizjoterapii zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej.
5. Członkiem PKE nie może być osoba skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe.
6. Powołanie następuje na czas nieokreślony. Powołanie nie skutkuje powstaniem stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
7. Kandydatów do PKE mogą zgłaszać:
1)    konsultant krajowy, w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta;
2)    KIF;
3)     stowarzyszenie będące zgodnie z postanowieniami jego statutu towarzystwem naukowym o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającym specjalistów w dziedzinie fizjoterapii.
8. W zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 7, zamieszcza się:
1)    imię i nazwisko kandydata;
2)    numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj jego wydania;
3)    określenie posiadanej specjalizacji;
4)    wskazanie dziedziny, w której kandydat ma być powołany do PKE;
5)    adres korespondencyjny kandydata.
9. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 7, należy dołączyć kopię dyplomu specjalisty, albo decyzji, o której mowa w ust. 4, poświadczoną za zgodność z oryginałem.
10. Kopia dyplomu specjalisty nie jest wymagana, w przypadku gdy kandydat uzyskał dyplom specjalisty wydany przez dyrektora CEM. W takim przypadku w zgłoszeniu należy podać datę wydania i numer dyplomu.
11. Osoby powołane do PKE otrzymują akt powołania.
12. Dyrektor CEM powołuje na przewodniczącego PKE konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w tej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego.
13. Członkostwo w PKE wygasa w przypadku śmierci członka PKE.
14. Dyrektor CEM odwołuje członka PKE w przypadku:
1)    złożenia rezygnacji;
2)    choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie przez niego funkcji członka PKE;
3)    niewykonywania albo nienależytego wykonywania obowiązków;
4)    skazania prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5)    złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia, o którym mowa w art. 52 ust. 4.
15. Dyrektor CEM może odwołać członka PKE w przypadku wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w związku z podejrzeniem o popełnienie przez niego umyślnego przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego lub umyślnego przestępstwa skarbowego.
16. Wygaśnięcie członkostwa albo odwołanie członka ze składu PKE w czasie sesji egzaminacyjnej nie wstrzymuje prac PKE.
Art. 52. 1. Dyrektor CEM, w celu przeprowadzenia PESFZ w ustalonych miejscach i terminach, wyznacza spośród członków PKE Zespoły Egzaminacyjne. Zespół Egzaminacyjny składa się co najmniej z 3 członków PKE, z zachowaniem reprezentacji podmiotów wymienionych w art. 51 ust. 7.
2. Członkiem Zespołu Egzaminacyjnego nie może być osoba, w stosunku do której kandydat do złożenia PESFZ w tym Zespole Egzaminacyjnym jest:
1)    małżonkiem;
2)    osobą pozostającą w stosunku:
a)    pokrewieństwa albo powinowactwa do drugiego stopnia,
b)    przysposobienia;
3)    osobą pozostającą we wspólnym pożyciu;
4)    osobą pozostającą w stosunku zależności służbowej.
3. Powody wyłączenia określone w ust. 2 pkt 1 i 2 lit. b trwają pomimo ustania małżeństwa albo przysposobienia.
4. Członkowie Zespołu Egzaminacyjnego przed rozpoczęciem PESFZ składają dyrektorowi CEM pisemne oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, że nie pozostają z żadnym z kandydatów do złożenia PESFZ w tym Zespole Egzaminacyjnym w stosunku, o którym mowa w ust. 2, oraz nie zostali skazani prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
5. Członkom Zespołów Egzaminacyjnych przysługuje:
1)    wynagrodzenie za udział w pracach tego Zespołu, w wysokości nie wyższej niż 500 zł dla Przewodniczącego Zespołu oraz nie wyższej niż 300 zł dla członka Zespołu;
2)    zwrot kosztów przejazdu w wysokości i na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;
3)    zwolnienie od pracy w dniu wykonywania czynności Zespołu Egzaminacyjnego bez zachowania prawa do wynagrodzenia.
6. Dyrektor CEM określa, w drodze zarządzenia, szczegóły dotyczące warunków wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, oraz zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 5 pkt 2.
Art. 53. Do zadań Zespołu Egzaminacyjnego przeprowadzającego dany PESFZ należy:
1)    przeprowadzenie PESFZ zgodnie z regulaminem porządkowym, o którym mowa w art. 54 ust. 8;
2)    przekazanie do CEM kart odpowiedzi, niezwłocznie po zakończonym egzaminie testowym, w sposób uniemożliwiający dokonywanie zmian w ich treści;
3)    przekazanie do CEM ocen z egzaminu ustnego i praktycznego oraz dokumentacji związanej z przeprowadzonym PESFZ, niezwłocznie po zakończonym PESFZ, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia PESFZ.
Art. 54. 1. Zakres PESFZ jest zgodny z programem specjalizacji.
2. PESFZ jest przeprowadzany dwa razy w roku w sesji wiosennej od dnia 2 maja do dnia 15 czerwca oraz w sesji jesiennej od dnia 2 listopada do dnia 15 grudnia.
3. PESFZ składa się z dwóch części w następującej kolejności: egzaminu teoretycznego i egzaminu praktycznego. Warunkiem dopuszczenia do części praktycznej PESFZ jest uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu teoretycznego.
4. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany w formie:
1)    testu, gdy do PESFZ w sesji zostanie dopuszczonych co najmniej 30 osób;
2)    egzaminu ustnego.
5. Egzamin testowy odbywa się jednocześnie w całym kraju, w terminie ustalonym przez dyrektora CEM. Egzamin testowy polega na rozwiązaniu 120 pytań zawierających pięć wariantów odpowiedzi, z których tylko jeden jest prawidłowy. Osoba zdająca może wybrać tylko jedną odpowiedź. Za każdą prawidłową odpowiedź osoba zdająca uzyskuje 1 punkt. W przypadku braku odpowiedzi, udzielenia nieprawidłowej odpowiedzi albo zaznaczenia więcej niż jednej odpowiedzi punkty nie są przyznawane. Pozytywny wynik egzaminu testowego otrzymuje osoba egzaminowana, która uzyskała co najmniej 60% maksymalnej liczby punktów z testu.
6. W przypadku uwag merytorycznych do pytań testowych, osoba zdająca ma prawo złożyć zastrzeżenie w trakcie trwania egzaminu testowego albo niezwłocznie po jego zakończeniu, przed opuszczeniem sali egzaminacyjnej. Zgłoszone zastrzeżenie zostanie zweryfikowane bezpośrednio po egzaminie testowym, przed obliczeniem jego wyników. W przypadku uznania zgłoszonego zastrzeżenia, zadanie testowe objęte zastrzeżeniem jest pomijane przy ustalaniu wyniku egzaminu testowego w stosunku do wszystkich zdających, co odpowiednio obniża liczbę możliwych do uzyskania punktów. Punkty za zadania unieważnione nie są przyznawane.
7. Miejsca i terminy egzaminu praktycznego i ustnego ustala dyrektor CEM w porozumieniu z Przewodniczącym PKE.
8. PESFZ przeprowadza się zgodnie z regulaminem porządkowym ustalonym przez dyrektora CEM i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia.
Art. 55. 1. Zadania egzaminacyjne dla PESFZ są opracowywane przez autorów wskazanych przez dyrektora CEM spośród osób posiadających wysokie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w dziedzinie fizjoterapii lub w dziedzinach pokrewnych. Test przygotowuje się odrębnie na każdą sesję egzaminacyjną.
2. Zadania egzaminacyjne podlegają weryfikacji przez recenzentów, wyznaczonych przez dyrektora CEM w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym.
3. Opracowanie zadań egzaminacyjnych oraz przeprowadzenie PESFZ jest finansowane przez CEM.
4. Testy i pytania testowe oraz zadania egzaminów ustnych i praktycznych są opracowywane, przetwarzane, dystrybuowane i przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp do nich przez osoby inne niż uczestniczące w ich opracowywaniu, przetwarzaniu, dystrybuowaniu, przechowywaniu, przeprowadzające PESFZ lub sprawujące nadzór nad jego prowadzeniem.
5. Testy i pytania testowe oraz zadania egzaminów ustnych i praktycznych nie podlegają udostępnianiu na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
6. Dyrektor CEM udostępnia testy i pytania testowe po ich wykorzystaniu na danym PESFZ wyłącznie osobom przystępującym do tego egzaminu. Udostępnienie oraz jego dokumentowanie następuje w sposób określony w zarządzeniu dyrektora CEM.
Art. 56. 1. PESFZ odbywa się w obecności co najmniej trzech członków PKE.
2. Nieobecność osoby egzaminowanej podczas PESFZ, bez względu na jej przyczynę, uważa się za odstąpienie od udziału w PESFZ.
3. Fizjoterapeuta może składać PESFZ po okazaniu dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.
4. Test jest rozwiązywany przez zdającego samodzielnie. Podczas PESFZ osoba egzaminowana nie może korzystać z pomocy naukowych i dydaktycznych, a także nie może posiadać urządzeń służących do kopiowania, przekazywania i odbioru informacji. Naruszenie tego zakazu stanowi podstawę zdyskwalifikowania osoby egzaminowanej, co jest równoznaczne z uzyskaniem przez nią wyniku negatywnego.
5. Przebieg PESFZ może być monitorowany za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk. W przypadku ujawnienia po egzaminie na zarejestrowanych materiałach korzystania przez osobę egzaminowaną z pomocy naukowych, dydaktycznych lub urządzeń służących do kopiowania, przekazywania i odbioru informacji, lub rozwiązywania testu niesamodzielnie, osoba taka zostaje zdyskwalifikowana. Dyskwalifikacji dokonuje Przewodniczący Państwowej Komisji Egzaminacyjnej, na wniosek Zespołu Egzaminacyjnego. Fakt ten jest odnotowywany w protokole, o którym mowa w ust. 7.
6. Dyrektor CEM zawiadamia o dyskwalifikacji osoby egzaminowanej Prezesa Krajowej Rady Fizjoterapeutów, zwanego dalej „Prezesem”.
7. Z przebiegu PESFZ sporządza się protokół, który podpisują członkowie Zespołu Egzaminacyjnego przeprowadzający dany egzamin.
8. Przewodniczący Zespołu Egzaminacyjnego przesyła protokół egzaminacyjny dyrektorowi CEM w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia egzaminu.
Art. 57. 1. CEM ustala wyniki PESFZ, a w zakresie egzaminu testowego publikuje je na swojej stronie internetowej. Wynik PESFZ nie stanowi decyzji w rozumieniu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
2. Fizjoterapeuta, który nie przystąpił do PESFZ w wyznaczonym terminie albo uzyskał wynik negatywny z PESFZ, może przystąpić do PESFZ w kolejnej sesji egzaminacyjnej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, fizjoterapeuta składa do dyrektora CEM zgłoszenie. Przepisy art. 49 stosuje się.
4. Fizjoterapeuta, o którym mowa w ust. 3, zostaje wpisany przez dyrektora CEM na listę osób składających PESFZ w danej sesji egzaminacyjnej.
5. Za wynik pozytywny PESFZ uznaje się uzyskanie pozytywnych wyników z obu jego części, o których mowa w art. 54 ust. 3.
6. Wynik pozytywny z części PESFZ jest uznawany w kolejnych sześciu sesjach egzaminacyjnych po sesji, w której został uzyskany. W przypadku nieuzyskania wyniku pozytywnego z egzaminu praktycznego albo nieprzystąpienia do egzaminu praktycznego w ustalonym terminie, fizjoterapeuta może przystąpić w innej sesji egzaminacyjnej tylko do tej części PESFZ.
7. Oceną końcową PESFZ jest ocena wynikająca ze średniej arytmetycznej ocen z egzaminu teoretycznego i praktycznego.
8. Wyniki PESFZ dyrektor CEM za pomocą środków komunikacji elektronicznej przekazuje wojewodom, dyrektorowi CMKP oraz właściwym jednostkom szkolącym.
Art. 58. 1. Potwierdzeniem złożenia PESFZ jest dyplom wydany przez dyrektora CEM.
2. Dyrektor CEM wydaje dyplom, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnej dokumentacji egzaminacyjnej.
3. CEM prowadzi rejestr wydanych dyplomów, o których mowa w ust. 1, i przechowuje ich kopie sporządzone w formie elektronicznej.
4. Rejestr prowadzony jest w systemie teleinformatycznym, według określonego przez dyrektora CEM układu danych.
5. Rejestr, o którym mowa w ust. 4, zawiera następujące dane osoby, której wydano dyplom:
1)    imię (imiona) i nazwisko;
2)    numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL – nazwę i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość;
3)    numer i datę wydania dyplomu;
4)    imię i nazwisko kierownika specjalizacji oraz jego stopień albo tytuł naukowy;
5)    nazwę i adres jednostki szkolącej, w której zainteresowany odbywał szkolenie specjalizacyjne;
6)    wynik PESFZ;
7)    uzyskany tytuł specjalisty.
6. Dokumentacja dotycząca PESFZ przechowywana jest przez CEM zgodnie
z przepisami art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach.
7. Na wniosek fizjoterapeuty, który złożył PESFZ, dyrektor CEM wydaje, odpłatnie, duplikat albo odpis dyplomu albo dokonuje korekty dyplomu PESFZ. Opłata wynosi 50 zł. Opłaty nie wnosi się, w przypadku gdy korekta wynika z błędu CEM.
8. CEM, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, przekazuje do KIF, po zakończeniu każdej sesji PESFZ informację o uzyskaniu przez fizjoterapeutę tytułu specjalisty.
Art. 59. 1. W przypadku rażących uchybień formalnych w przeprowadzeniu PESFZ lub nieprzewidzianych sytuacji mających wpływ na przeprowadzenie PESFZ, dyrektor CEM może unieważnić PESFZ albo jego część, w danym terminie dla poszczególnych albo wszystkich zdających.
2. Postępowanie wszczyna się na wniosek członka Zespołu Egzaminacyjnego, przeprowadzającego PESFZ, osoby przystępującej do PESFZ albo z urzędu.
3. Unieważnienie PESFZ albo jego części powoduje, że traktuje się odpowiednio PESFZ albo jego część jako niebyłą. Unieważniony egzamin jest powtarzany w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja o unieważnieniu stała się ostateczna.
4. Decyzję o unieważnieniu dyrektor CEM podejmuje w terminie 14 dni od dnia powzięcia informacji o przyczynach uzasadniających unieważnienie PESFZ albo jego części.
5. Informacja o decyzji o unieważnieniu PESFZ albo jego części jest ogłaszana na stronie internetowej CEM. Decyzja przekazywana jest fizjoterapeutom, którzy przystępowali do danego PESFZ pocztą elektroniczną na adres wskazany we wniosku, o którym mowa w art. 49 ust. 5, a w przypadku jego braku, pocztą na wskazany w tym wniosku adres do korespondencji. Dyrektor CEM przekazuje informację o unieważnieniu PESFZ albo jego części do KIF za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
6. Od decyzji o unieważnieniu egzaminu przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zdrowia.
7. Za powtórzony PESFZ albo jego część nie pobiera się opłaty egzaminacyjnej.
Art. 60. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1)    wzór KS,
2)    kod specjalizacji w dziedzinie fizjoterapii
– uwzględniając konieczność zapewnienia pełnej informacji niezbędnej do prowadzenia specjalizacji;
3)    wzór dyplomu specjalisty, uwzględniając konieczność zapewnienia przejrzystości dokumentu,
4)    wysokość wynagrodzenia za wykonanie czynności kontrolnych, o których mowa w art. 37 ust. 12 pkt 1, uwzględniając nakład pracy związany z przeprowadzaniem czynności kontrolnych,
5) szczegółowy tryb działania PKE oraz wysokość wynagrodzenia przewodniczącego i członków PKE,
6)    wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 52 ust. 4,
7)    szczegółowy sposób i tryb składania PESFZ oraz ustalania jego wyników
– uwzględniając konieczność prawidłowego i efektywnego przeprowadzenia PESFZ oraz zapewnienia bezstronności pracy PKE, a także nakład pracy przewodniczącego i członków PKE;
8)    tryb wydawania przez dyrektora CEM duplikatu lub odpisu dyplomu PESFZ oraz sposób uiszczania opłaty za wydanie duplikatu lub odpisu dyplomu PESFZ,
9)    tryb dokonywania przez dyrektora CEM korekty dyplomu PESFZ oraz sposób uiszczania opłaty za dokonanie korekty dyplomu
– uwzględniając konieczność prawidłowego i sprawnego wydania dokumentu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty;
10)    wysokość opłaty za PESFZ, uwzględniając koszty przeprowadzenia PESFZ oraz wydania dyplomu potwierdzającego tytuł specjalisty.